kurgular ve birtakım varoluşsal sancılar

 Evet, "üzerine" diyince ciddi bir yazı gibi gözüküyor belki ama değil, yine plansızca yazıyorum. "Yazmak" fiili de çok tuhaf geliyor bana, yakışmıyorum sanki.  Bugün tüm gün uyudum, hayır uykum da yoktu, tamamen amaçsızlıktan. Eskiden severdim uyumayı, şimdi hiçbir şey keyifli değil, şimdi dediğim yıllardır süren bir mevzu esasında.  Aslında keyfim de yok ama deneyeyim yine, bir şeyleri en baştan anlatmak hep zor, hatta ürkütücü. Ciddi bir erteleme hastalığım var arkadaşlar. "Procrastination"  Ben izlemeyi düşündüğüm diziyi bile ertelerim. Bu da ayrı bir konu, sonra bahsederim. Birileriyle görüşme, soru sormaktan çekinme durumlarım da var, yarın sanırım ertelemeden birisine soru sorsam, kafam daha rahat olur.  Hastaneye kaç zamandır gidecektim, yine erteledim, her gün aynı şey oluyor, öyle çok korkunç bir durum da yok ortada ama huzursuz hissedebiliyorum ve yine bir sonraki güne atıyorum her şeyi. Uyuyorum falan.  Yarım bıraktığım bir dizi vardı, izlerim ...

 Son zamanlarda en bir dinlediğim sevdiğim insan kendisi. Nasıl denk geldim hatırlamıyorum ama resmen bütün şarkılarını sevdim. :)  Böyle naif, ama uçuk biraz bir görüntüsü var kafamda.  Şöyle biri: Gözleri pek gözükmüyor:  Eğlenceli şarkıları var, sevemeseniz de seversiniz, izlerken sıkılmazsınız hani, ve şarkılarının her şeyini kendisi yapıyor sanırım, yüzlerce bestesi varmış, öyle diyorlar... :)  Bu son şarkılarıdan, kendisinin biraz joker'i andıran bir gülümsemesi var.  Sanırım sosyalleşme konusunda sorunlar yasamış, disleksisi varmis, hani biraz ötelenmiş bir insan sanırım o da.  Şu şarkısı çok hype'tır ama sözlerini çok seviyorum ben:  Klibini de mutlaka izleyin. Yani dediğim gibi tüm şarkılarını sevdim ben...  Nasıl mümkün olabilir...  Buradaki klipte de salıncak sevdası... Kendi çocukluğumu hatta on sekiz on dokuz yaşımı hatırladım. Gece vakti öylece salıncağa otururdum. Bu şarkıyı da tamamen Kenshi yazmış, düet yapmak istediği k...

 Merhaba!!! Heyecanlandım, bakmayın, iki gün olmuş yazmadım ama her gün yazmak istedim aslında.  Sonunda başlıyorum, sürekli yazıları düzeltmeye çalışmak ve blogun tasarımını yapmak vs. çok uzun sürdü ve uzaklaştım biraz sanırım, e bir de genelde, bir şeyi istesem de sevsem de erteliyorum ben. : D  Blogun arka planını ayarlamak ciddili üç dört saatimi aldı, neden ben de bilmiyorum, bilgisayarda hiçbir şeyi hemen bitiremem zaten, teknolojiyle aram hiç iyi değil, şöyle söyleyeyim, ya da neyse daha da örneklemeyeyim, alay edersiniz. : D  Neyse umarım bu hevesim geçmez, bu süreçte başka bloglarla da karşılaştım, benim gibi yazanlar, burasını bir günlük gibi görenler derken daha bir yalnız değilim hissiyatı geldi. E yine giriş çok uzun oldu. Bugün şarkı dinledim epey, kendi çapımda epey, size modu yüksek bir tanesini bırakayım:  Şarkıdaki adamın Hwasa'ya (kızımızın adı) "Hwasa" diye seslenmesini çok sevdim. (gerçi sevmek mevzusu çok değişik bende, buraya sonra gireli...

🌼🌸  Merhaba herkese yeniden. !   Önce küçük bir dertleşme;  Aslında hayatım tam kaos, neresinden tutsanız elinizde kalıyor, ama neyse konumuz bu olmasın, yazdığım hiçbir şeyi beğenmememe rağmen yazmaya çalışmam da olmasın, yazmaya çalışmak ne kadar zor, kendini ifade etmek daha kendin tam bilmiyorken.    Spontane gelişti, hastaneye gidip hemşireye bir şey sordum, ve şu an bankta ağaçların altında oturuyorum.  Kolum kan verdikten sonra morardı da bir miktar, tam öyle de değil kırmızı bir bulut oluştu ona bazı mor ve sarılar da eşlik etti, benim gibi endişelenenler varsa yalnız değiller, söyleyeyim dedim. :") Hiç de olmazdı, ilk kez yaşadım, beş güne geçer falan dediler ki zaten beş gün de beklemiştim neyse yine bekleyeceğim. Çok da endişelenmemeye çalıştım ama moralim de bozulunca gittim bugün hastaneye.    Ne küçük mesele diyorsunuzdur belki.  Neyse bu kadar detaya girmeyi hiç istemezdim, niye böyle oldu...  Dergi aldım, aylardır almiy...

 Merhaba herkese!  Yaaaa..... Mutluyum galiba, hep böyle hareketli resimler eklemek istemişimdir, daha önce de blog girişimlerim olmuştu ama ekleyememiştim nedense önceden. Bir de hemen vazgeçmiştim, zaten pek bir şey paylaşasım yoktu sanırım, duygularımı da wattpad'e yazıyordum, şiir gibi kısa öykü gibi vs. Ama orada da hiç okunma alamadım ve maalesef ki artık hiçbir şey paylaşmak istemedim, yazmadım da. Kimse okumayınca insan cidden üzülüyor, var öyle bir şey... Neyse iç çekip devam ediyoruz:  Cidden aynaya bakıyormuş gibi hissediyorum bu arada, epeydir uzun bir yazı yazmıyordum. Muhtemelen pek kişi de uğramayacak buralara, olsun, umarım devam ederim, bir meşgalem olur kimse okumasa da. Kendi kendime aynaya merhaba diyorum. :') Dramatikliği bırakalım, ama drama değil de işte, neyse, neden yazıyorum: Valla bilmiyorum, instagramda paylaşıyordum kendimi, yaptıklarımı, duygularımı vs. orada da maalesef insanlara pek ulaşamadım... Aslında günlük tutmayı seven bir tip de deği...